دو ساعت و نیم

دیدی یه حرفی میزنی که ظاهرش یه جور دیده میشه ولی باطنش چیز دیگه ایه؟

دیشب داشتم به مریم میگفتم دو ساعت و نیم کامل رو تختم دراز کشیده بودم بدون اینکه هیچ کاری بکنم، دقیقا هیچ کاری

گف مگه میشه؟ گفتم فکر میکردم گف اره راستی فکر میکنی

قبلنم بهش گفته بودم

ولی هیچ وقت نگفتم چه فکری، یه بار که پاپیچ شده بود گفتم خوب راجع به آدما، آیندم باهاشون، رفتارشون.

کلیتش رو گفتم ولی اصلش یه چیز دیگه بود.. حتی خودمم دلم نمیخواد بهش فکر کنم. که دوساعت و نیم از زندگیم رو صرف فکری کردم که مصداق بارز خسرالدنیا و الاخره بود

چقدر از این دو ساعت و نیم ـا زیاد داریم تو زندگیمون

چقدر داریم الکی وقتمونو میسوزونیم و حالیمون نیس

چقدر یهو زندگیم پر ارزش شد واسم

چقدر فکرای دیگه دارم که باید بهشون برسم و برای فرار از اینا به چه چیزای احمقانه ای فکر میکنم..

فرار خیلی حرکت بزدلانه ایه.. 

یه بار برای همیشه بخواه که استقامت کنی..

یه بار برای همیشه تغییر رو فراموش کن و قبول کن مسیری که توشی بهترینه

یا حداقل باید بهترین باشه...

.

.

.

.

میگه زوده.. 

کی داره زمان رو تعریف میکنه؟ کی میدونه من تاکی زمان دارم که همین لحظه برام زود محسوب میشه؟

ولی راس میگه، زوده...

.

.

.

.

و من یتق الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لایحتسب

و من یتوکل علی الله فهو حسبه ان الله بالغ امره قد جعل الله لکل شی قدرا..