تولدت مبارک اسطوره

تولد اسطوره است امروز. چقدر راجع به امروز فکر کرده بودم. چقدر برنامه ریخته بودم. چقدر فکر میکردم خیلی مونده تا امروز. فکر میکردم تا امروز اونی میشم که تو همه ی حرف هاش بهم میگه برو دنبالش. فکر میکردم به خاطر اونم که شده من امروز اینجایی نیستم که هستم.
فکر میکردم میتونم ببینمش امروز. ولی امروز حتی نمیتونم بهش تبریک بگم. چرا؟! چون نمیخوام فکر کنه جزو اون دسته آدمایی ام که تا جواب سلامشون رو میدی سوارت میشن. بعد از یک سال و یک ماه ارتباط. از کامنت رسید به ایمیل، از ایمیل به شماره دفترکار، از شماره دفتر به شماره موبایل از شماره موبایل به وویس توی تلگرام، ولی با اینهمه تولدش رو تبریک نمیگم که فکر نکنه از اون دسته آدمام.

اصلا تولد اسطوره رو که تبریک نمیگن، اسطوره باید دور بمونه، غیرقابل دسترس بمونه، باید راجع بهش تخیل کرد، باید همونجایی که هست بمونه..
.
.
.
.
کیستی که من اینگونه به جد در دیار رویاهای خویش با تو درنگ میکنم؟!
.
.
.
.
تولدت مبارک اسطوره..