کسی که این وقت شب مینویسه رو فقط یه کنکوری میفهمه
یه روز میاد من دیگه اینجا نمی نویسم.
تو رو ندارم ولی خوشبختم
یه روز میاد میشم اونی که همیشه میخواستم. یه روزی که بالاخره خودم رو پیدا میکنم.
یه روز میاد دیگه شبا گریه نمیکنم.
یه روز میاد که یکی غیر از خودم واسم دل میسوزونه.
یه روز میاد که یک رو پیدا میکنم تا بی نهایت. یه روز که دیگه پژمرده نیستم.
یه روز میاد میشم همون ادم قدیم. دیگه نمیذارم از خاطرات قدیمم حرف بزنن.
یه روز میشم مثل گذشته ام. یه روز که خودمو پیدا کنم.
یه روز میاد این جای خالی پر میشه
یه روزی که توش شادم.
روزی که نگران پاییزش نیستم.
.
.
از اینکه تهش حرفای تو همیشه درسته عصبی میشم.
نمیفهمم واقعا حرفای تو درسته یا وقتی حرف میزنی بای دیفالت به صورت یه گزاره ی حتمی و صحیح، حرفات تو مغزم حک میشه..
.
.
میشه یکی پیدا شه که از آدم خسته نشه؟
من دوستای خیلی خوبی دارم. بیشتر از تصور خوب.
ولی یه جایی خودم با خودم میگم چرا این حرفا رو به اینا میگم؟ نکنه خسته شن یه وقت..
.
.
من خیلی دوسِت دارم. فقط خودم میدونم چه جوریه دوست داشتنم.
ولی
تو نمیدونی
بعد
وقتی
ازت میخوام
باشی
فکر میکنی یه جور دیگه دوست دارم.
پس هیچ وقت ازت نمیخوام باشی
و من این اجازه رو به خودم میدم که به جای تو فکر کنم
حتی اجازه میدم به جای تو، خودم رو دوست داشته باشم.
.
.
من حتی اینجا
خودم رو میذارم جای خواننده ی این متن
و به جای اون درمورد خودم فکر میکنم
من به جای همه به خودم فکر میکنم
و به هیشکی اجازه نمیدم ذره ای به غرورم آسیب بزنه
غروری که یه روز خونه خرابم میکنه...
.
.
راستی، کنکوری نیستم. ولی خب کنکور که دادم :)
بهـ نام