تنهایی اما رهاترم کرد

میخوام یه عالمه بنویسم

مغزم پر از حرفه

قلبم دیگه تحملش تموم شده 

دیگه نمیتونه تنهایی گریه کنه

من حالم خوبه. من هیچ مشکل خاصی تو زندگیم ندارم. من جزو دخترای خوشبخت محسوب میشم. ولی همیشه غمگینم. تو خوشحال ترین لحظه هامم غمگینم

دیشب تا ساعت سه ونیم نصفه شب بیرون بودم

کنار جدول روی زمین نشسته بودم. به ستاره ها نگاه میکردم گریه میکردم. گریه میکردم. گریه میکردم.

من خدا رو میخوام تو زندگیم. از هیچی مطمئن نباشم از اینکه تنها منجیه زندگیم خداست مطمئنم. اینکه یه نفر رو دارم که ازش بخوام این زندگی کوفتی رو سر و سامون بده راضیم میکنه. ولی گریه میکنم. من شبا فقط گریه میکنم.

به ستاره ها التماس میکردم اگه اشکام رو میبینن به خدا نشون بدن. اگه صدای بغضمو میشنون به خدا بگن بشنوه. اگه اونا نزدیک ترن بهش. اگه خدا تو آسمون هاست؟

بعد فکر کردم من که نزدیک ترم بهش.خودش گفته به من از همه نزدیک تره. بعد سرم رو انداختم پایین. همینجوری که داشتم سربالایی رو میرفتم بالا و پاهام کشیده میشد رو زمین رو اشکام همچنان به قوت خودشون باقی بودن، با خدا حرف میزدم.

گفتم میبینی چه ضعیفم؟ میبینی چه بدبختم؟ میبینی چه تنهام؟

ولی تو اینارو میبینی فقط.

هیشکی این حال منو نمیبینه. همه خنده هامو میبینن. خوش گذرونی هامو میبینن. درس خوندن هامو میبینن. همه میبینن من چقد قوی ام. همه فکر میکنن من چقدر قوی ام. 

هیشکی نمیدونه قلب من پر از غصه است.

غصه ی نبودن تو. غصه ی نداشتن تو. غصه ی نخواستن تو. غصه ی ندیدن تو.

میدونی چقد سخته اسم بنده روت باشه ولی بنده نباشی؟

من اگه بنده بودم که تو رو داشتمت.

من اگه بنده بودم که انقد سیاهی رو تو قلبم حس نمیکردم.

من اگه بنده بودم که غیر از تو به کسی دل نمیدادم.. که اینجوری جلوی تو سرم پایین باشه. اینجوری شرمندت باشم. اینجوری شرمنده خودم باشم.

ولی تنهام

تو میبینی تنهاییامو

تو شنیدی صدای شکستن قلبمو وقتی میگفتم "الهی و ربی، من لی غیرک؟" 

تو اگه منو نخوای چیکار کنم؟

تو اگه کمکم نکنی دوست داشتنشو تموم کنم کی میتونه کمکم کنه؟

تو میبینی چه گندی شده زندگیم. تو میبینی متنفر میشم از خودم وقتی انقدر بهش فکر میکنم. تو میدونی دوست داشتن اون به خاطر نداشتن توعه.

تو رو کم دارم تو زندگیم که هی آدم میارم تو زندگیم. تو رو کم دارم که از بقیه مایه میذارم.

.

.

از اینکه از این روزا تو زندگیم زیاد داشتم حالم بهم میخوره

از اینکه به این فکر کنم که تو همه ی این سالها منو ندیدی و از این به بعدم قرار نیست ببینی.

چه ساعت سه و نیم نصفه شب با دندونایی که از شدت سرما بهم میخوردن و اشکایی که نمیذاشت درست کلمه هارو ببینم دعای کمیل بخونم، چه تو حرم امام رضا رو به روی گنبدش، چه از ترس کنکور و نتیجه ی احمقانه اش، چه وسط جاده ی نجف کربلا با پاهای تاول زده، از اینکه به این فکر میکنم داری نمیبینی منو متنفرم.

از اینکه هنوز تنها پناهم تویی خوشحالم.

.

.

میگف بعدها میفهمی که این خلا رو باید با رابطه احساسی با خداوند پر میکردید...

رابطه از این احساسی تر؟؟؟ قلبم داره منفجر میشه

خسته ام خسته ام خسته ام

.

.

قد یه دنیا از خودم ناامیدم.

من میدونم نمیتونم به خودم کمکی بکنم. من نمیدونم باید از کی کمک بگیرم اگه توهم کمکم نکنی..

میدونم خسته نمیشی از من. ولی اگه این روزا تموم نشن چی؟ گناه ندارم؟ 

کاش یه راهی بود

کاش یه کسی بود

دیگه نمیخوام برم سراغ آدمایی که یه روز فکر میکردم خدا فرستادتشون برام..

از همه ی آدما متنفرم. همه از من بهترن. همه دارن یه کاری تو زندگیشون میکنن غیر از من.

از اینهمه عادی بودن متنفرم متنفرم متنفرم. احساس میکنم همه ی تنفرم رو همین الان میتونم روی لپ تاپم بالا بیارم

از این اشکای مضحک متنفرم

از لپ تاپم بیشتر متنفرم. 

حتی دلم واسه لپ تاپم هم میسوزه. میتونست مال یکی دیگه باشه. میتونست مفیدتر از اینکه باهاش پست چسناله گذاشته بشه واقع بشه

آخه میدونی که لپ تاپم مهندسیه...

یه ساله که واسه یه خانم مهندس خریدنش. از خودم متنفرم که این جمله هارو مینویسم.

که انقدر دارم خودمو اذیت میکنم. احساس میکنم میتونم خودمو حلق آویز کنم.

.

.

یه چیز بگم؟

خیلی گناه داری وقتی کسی که دوسش داری صدبرابر از خودت بهتر باشه و 

تو واسش مهم نباشی..