دوست معمولی

امروز قراره اولین مصاحبه ی تقریبا کاری زندگیم رو تجربه کنم.

چیز زیادی برای ارائه ندارم خودشون هم میدونن، ولی امیدوارم بتونم فارغ از نتیجه حس خوبی بگیرم از این اتفاق.

.

.

.

گفت باهات میام.

حس کردم من چقدر بیشعورم که به خاطر یه اتفاقی که خب اتفاق بود واقعا انقدر ازش فاصله گرفتم و همه چیزو زیر سوال بردم.

مریم راست میگه. 

دوستم ـه..

نمیدونم چرا نمیخوام قبول کنم دوستم ـه.

هی تو ذهنم دنبال جواب میگردم واسه اینکه چرا دوستم ـه؟

غیر از اون سه ماهی که اجبارا باهم زندگی کردیم..