مشهد

بعد از اینهمه، قرار شد فردا بریم مشهد.

فکر میکنم آمادگیش رو ندارم. کمه کم ده روز قبل از مشهد باید یکم به مغزت رسیدگی کنی. همینجوری ریخت و پاشیده که نمیشه، میشه؟

.

.

ولی از یه جهت دیگه اون مشهد نیست این هفته :)

ینی نمیبینمش

فوق العاده اس، نیس؟

اینهمه راه تا شهرش برم ولی نبینمش

شاید این حتی از تمرکزی که میخواستم ده روز قبل از مشهد رفتن روی روحم بذارم بهتر باشه. اینجوری میتونم فقط به زیارت فکر کنم.

دروغ چرا، خیلی زور داره. ولی خیلی ناراحت نیستم. اینجوری بهتره..

هر روز که نمیبینمش انگار دورتر میشه ازم.

هر روز که بیشتر باهام حرف نمیزنه بیشتر دلم تنگ نمیشه.

ناراحت کننده اس..

.

.

چقدر این مشهدِ یهویی فکرم رو درگیر کرده.

اگه امام رضا ازم متنفر باشه چی؟

چجوری اصلا برم تو حرم؟

با چه رویی دعا کنم؟

چی بخوام اصلا؟